PES ETME YOKSA ÖLÜRSÜN!

-

Bir şey yapmalı?
Ama ne?
Arkadaşlarımın sordukları sorular bunlar...
Benim yanıtım çok bilindik; "örgütlenin" diyorum ...
Tek başına olmak "aptallara mahsus bir seçimdir" diyorum.
Ne zaman bu yanıtı versem milyon tane mazeret,
Çünkü bir şeyleri artık değiştiremeyeceğini düşünüyor ve kendi konforunda yaşayıp gidiyor...
Ekmek kaygısı kariyer kaygısına dönüşmüş bile. En çok canlılığı daha iyi kariyer için ama nasıl bir ülkede olacak bu, onun için hiç önemli değil.
Ben de "Oturup bekleyin o zaman , nasıl olsa siz tılsımlısınız size bir şey olmaz" diyorum dalga geçerek.

Bu ülkenin emeğiyle gelişip serpilmiş ve ortalamanın üzerinde bir yaşam sürenler, en çok ülkemize kendilerini borçlu hissetmeleri gerekirken, ancak kahvaltı masalarında veya dost sohbetlerinde içinde bulunduğumuz bu karşı-devrimci süreci anımsıyorlar.
Ama o kadar!
Bu durumu tersine çevirmeyle ilgili hiçbir şey yapmadan dünyalarının içine gömülüyorlar. Facebook devrimciliğini saymıyorum; orada "devrimci" bir dünya yaratanlar da var.
Ama biz biliyoruz ki, aslında böyle bir dünya yoktur. "Ak taşın ardında Karayılan'ı bile bulan son" onların da  karşısına çıkar ve çıkacaktır ama kimi ülke değiştirmekten, kimi ise çocuğunun isminde Türkçe karakter içermeyen isim tercihini yapmaktan bahsederken, kimi ise "ne yaparsam yapayım değişmez ki" mazeretinin ardına sığınarak yaşamlarına devam ediyor.
Bu arada hepsi Mustafa Kemal Atatürk hayranı ve hepsi ülkesini seven insanlar.
Ama eyleme geçmeyen bir sevgi sevgi midir gerçekten?
Sevgi dediğimiz şey dipdiridir, uğruna ölümü göze alınan şeydir, soyludur, yılgınlığa düşmemektir...
Sadece "hayran" olarak, sadece "severek" veya gerçekten "rahatsızlık" duyarak bir şeyin değiştirildiği görülmüş müdür?
Tarih , müdahale edilmek için vardır, biz öyle öğrendik  ve insan da bizzat tarihin yapıcısıdır.
Deprem olur, sel gelir, kasırga kavurur, kuraklık yakar ama önünde sonunda insan hepsini eski haline geri getirir.

İki ayağının üzerine dikildiği günden bu yana insanoğlu şimdiki nesillerine büyük bir genetik miras da bırakıyor.
"Pes etme, yoksa ölürsün!" dür bu!
İnsan pes etseydi, doğayla mücadelesinde ölecekti; bunu biliyor...
Vatan sevgisi bir hobi değilse, ciddiyet, sorumluluk ve  fedakarlık istiyorsa, biz de yapmamız gerekeni yapacağız.
Yeniden insan gibi ve dikilelim iki ayaklarımızın üzerinde...
Ülkemizin kurtuluşu da, çocuklarımızın geleceği de, dimdik duracak iki ayağımıza bağlı ...


Bırakalım pısırıkça vızıltılar halinde konuşmayı da sorumluluklarımızın gereğini yapalım.


Hepsi bu!



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Hayatın Özeti ya da Yeşil Mavi Hayat

-
Resim
 Yeşil  Mavi  Hayat  Yeşil Mavi Hayat  çok sıradan gibi görünen bir başlık gibi duruyor ama öyle değil. Daha ilk satırından "Son Söz" üne kadar, her türlü insan eli tahribatına rağmen, doğanın ve yazarın olanca enerjisini ve yazarın yaşam derslerini, sade ama enerjik cümlelerle aktaran bir kitaptan bahsetmek istiyorum.  Yeşil  Mavi  Hayat yada elli yaşa bir hediye. Yazar   "yaşamın kalan kısmını nasıl yaşayacağını" bilinçli bir tercihle ama inançla değil, kütüphanede asılı duran hareketsiz bir bilgi ile de değil de "harekete geçmiş, yani bilince dönüşmüş bir bilgi" eşliğinde karar vermiş. "Mutluluk nedir, haz nedir", "haza dayalı anı yaşamakla tüm yaşama dağılan içselleşmiş mutluluk mu bizi mutlu eder", "hayvanların duyguları var mı yoksa onlar acıları ve duyguları olmayan canlı makinalar mıdır", " büyüyerek gelen iklim krizi nasl çözülür" ve daha bir çok soruya, doğayı, doğanın herbir parçasını, insanı, hayvanı, d
Devamı

Çukurova'da Fransız!a İlk Kurşun

-
Resim
Adana’nın Kurtuluşu 5 Ocak 1922’dir. Ancak Adana’nın Fransız işgalinden kurtuluşunu sadece Adanalı Kuvayı Milliyecilere bağlamak doğru değildir. Aslında 5 Ocak 1922, tüm Çukurova’nın emperyalist Fransız işgalinden kurtuluşunu simgeler. Bu süreç Dörtyol’da, Kozan’da ve tüm Çukurova’da Fransızlara karşı yapılan “çete” savaşıyla başlar ve Sakarya Meydan Savaşı’nın kazanılmasıyla Fransızların direncini tamamen kırar. Tüm Anadolu’da düşmanı bozguna uğratan mermilerin ilki Çukurova’da sıkılmıştır. Bu satırların yazarı da buna inanıyor. Bu konuda gerek İzmir’de Hasan Tahsin’in gerekse de Balkesir’de 15 Mayıs 1918’de ilk kurşunun atıldığına ilişkin tezler de vardır. Burada önemli olan Anadolu’da düşmanla yapılan savaşta kuvvetler arasındaki tatlı yarıştır. Türkiye’nin Güney’i ve Doğu’su, Batı’sından daha önce uyanmıştır. Dörtyol’da örgütlü bir şekilde atılan kurşunlar bunu işaret eder. Dörtyol’u Fransız üniformaları içinde işgal eden Ermenilerin yaptıkları zulme daha fazla katlan
Devamı

920'nin 16 Mart'ı...

-
Resim
“920’nin 16 Martı” diye başlar Nazım Hikmet’in ünlü dizeleri.  Kubilay Kızıldenizli Teori Dergisi Yazı Kurulu Üyesi İşgalci İngiliz askerleri, 16 Mart 1020 sabahı Veznecilerdeki Karakolu sabah 05:45 dolaylarında basar, uykudaki askerleri katleder. Çatışma sonucunda iki İngiliz askeri de öldürülür.  Bu şehitlerimiz,Türkiye’nin verdiği ilk şehitler değildir kuşkusuz ama yabancı bir işgal kuvvetinin bizzat rol alması açısından, üstelik İstanbul’da, devletin yönetim merkezi olan Topkapı ve Dolmabahçe gibi saraylara birkaç km uzaklıktaki bir askeri karakolda, ilk kez Türkiye’nin askerleri katledilmiştir. Böyle bir şey olur mu? Yabancı bir devlet kuvveti, egemen bir ülkenin askeri merkezini basar ve uykudaki askerlerini katleder mi? Yanıtını yukarıda zaten okudunuz. Emperyalistlerden iyi niyet ve nezaket beklemek, şartların eşit olmadığı koşullarda “karşılıklı çıkar” gereği aynı yatakta uyuma isteği, ancak cariye- kral ilişkisi temelinde mümkündür. Karşılığında en fazla birkaç tane fıstık al
Devamı