PARTİ VE DEVRİM
- Bağlantıyı al
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
Tarih: 2015-07-23 12:01:20
"Sosyalist Devrim ve Milli Demokratik Devrim arasındaki farklar ve daha önemlisi her bir devrim için gerekli zemin bugün yeterince bilinmediğinden, gençlerde “sosyalizm” vurgusu gönülleri okşuyor. Meseleyi ileride bu açıdan da tartışmak yerinde olacaktır."
Kubilay Kızıldenizli / Teori Dergisi Yazı Kurulu Üyesi
Maalesef cihazım kaydetmediği için Aydınlık’ta yayımlayamadığım bir söyleşide, “sosyalist” solun önemli önderlerinden biri “Merkez ülkelerde yapılacak devrim (zayıflayacakları için) bizim gibi ülkeleri olumlu etkileyecektir” anlamına gelen sözler söylemişti. Bu acınacak bir durumdur, çünkü hâlâ Fransa gibi ülkelerde olacak “devrimi” ülkemizde bekleyenler ve yarar umanlar var.
Sosyalist Devrim ve Milli Demokratik Devrim arasındaki farklar ve daha önemlisi her bir devrim için gerekli zemin bugün yeterince bilinmediğinden, gençlerde “sosyalizm” vurgusu gönülleri okşuyor. Meseleyi ileride bu açıdan da tartışmak yerinde olacaktır.
Aydınlık’ta konuya ilişkin yayımlanan makalelerde neredeyse köylülerden hiç söz edilmiyor. “Köylülerin bir bölümü işçileşmiştir, sayıca azalmıştır” gibi görüşler var. Bunlar doğrudur ama ülkemizde hem ortadan kaldırılması gereken aşiret ilişkileri hem de bunun ekonomisi var. Bu nedenle bir sınıf olarak köylü ve onun talepleri hem aydınlanma hem de Cumhuriyet açısından Millî Demokratik Devrim’in kapsamındadır ve devrimimizin dayanacağı bir sınıftır.
Ezilen milletlerin ülkeleri, dört beş yüz yıl önceki burjuva demokratik devrimlerin serbestçe kendi mecrasında aktığı ülkeler gibi değildir. Bu nedenle 1640 İngiliz Devrimi ile başlayan burjuva demokratik devrimlerin önderleri bugün Demokratik Devrim’e önderlik edemez. Burjuva demokratik devrimlere burjuvazi önderlik ederken, bugün, millî burjuvazi bu devrimin sadece müttefiki olabilir.
- Türkiye’de feodalizm tasfiye edilmiş midir?
MDD’nin kırsal yerlerde yaşayan insanlarımızı çağdaşlaşma, Ortaçağ gericiliğinden kurtarma, toprağa kavuşturma, söz konusu Ortaçağ asalaklarının halk üzerindeki her türlü psikolojik ve sosyal baskısından kurtarma diye bir sorunu yok mudur? Atatürk’ün “Türkiye şeyhler, dervişler, müritler mensuplar ülkesi olamaz” hedefine ulaşılmış mıdır? Bir defa her şeyden önce, köylüyü özgürleştirerek Cumhuriyet’in insan tipine yaraşır hale getirmek diye bir sorun hâlâ vardır. Bu nedenle, köylüler MDD’nin dayanacağı sınıfsal güçlerinden ikincisidir. Feodalizmi sadece ekonomik temelleriyle değil, tüm üst yapı kurumlarıyla, tüm bağımlılık ilişkileriyle yıkmak diye bir sorunumuz var.
İşçi sınıfı önderliğinde, köylünün de bir müttefik olduğu bütün millî sınıflar devrimin sınıfsal dayanaklarıdır. İşçiler ve millî burjuvazi arasında sorunlar vardır, olmaması düşünülemez. Milli burjuvazi ve işçi sınıfı arasında sınıfsal rekabetle birlikte ortak düşman olan emperyalizme karşı birlikte olma zorunluluğu vardır. Bununla birlikte köylü ve toprak ağası arasında bu durum Kurtuluş Savaşı’nda olduğu gibi artık konusu değildir. Ağalık bütün kurumlarıyla, dayandığı aşiret ilişkileriyle tasfiye edilmelidir. Millî burjuvazi açısından durum elbette farklıdır. Ancak son otuz yıla baktığımızda millî burjuvazinin iri temsilcileri ellerindeki işletmeleri her sektörde yabancı rakiplerine kaptırmıştır. İlaç endüstrisinde Deva, Biyofarma ve Fako gibi örnekler ilk akla gelenlerdir. Eczacıbaşı ise ilaçtan neredeyse çekilmiştir. Bankacılık sektöründeki hazin durumu hepimiz biliyoruz. Diğer işkollarında da durum farklı değildir. Zaten, devletin elindeki işletmeleri sattığı yerde, tek tek millî sermayedarın işletmeleri ellerinde tutmalarını beklemek saflık olmasa da iyi niyetten ibarettir. Dolayısıyla ülkemizde millî burjuvazinin iri temsilcileri düşmanıyla çatışmadan ekonomik alanı terk etmeyi tercih etmiş bulunuyor. Elbette bir dönem Anadolu Kaplanları olarak ünlenen orta ve küçük ölçekli bir millî sınıf hâlâ vardır ama bu sınıf, işçi sınıfının, kamu emekçilerinin ve köylülerin örgütlendiği güçlü bir parti inşa edilmeden kazanılamaz. Çünkü bu sınıf karakteri gereği yanında kendisini güvende hissedeceği bir güç görmek ister.
VATAN VE DEVRİM
Bizim 1923 Devrimimiz, karma ekonominin yaratılması, halkçılık vb. gibi önemli nedenlerle klasik bir burjuva demokratik devrimden ileri ama sonuçları itibariyle MDD’nin hedeflerinden geride kaldı. Vatan savunması ekseninde devrimimiz yapılmış ve çıkarı devrimden yana tüm sınıfları birleştirmiş, hatta feodal beyler de devrim safında yer almıştır. Bu Atatürk’ün başarısıdır. Ancak bu ittifak aynı zamanda demokratik devrimin hedeflerine ulaşmasını da engellemiştir. Nazım Hikmet’in ünlü dizeleridir, hepimiz biliriz, “Kartallı Kazım” seferberlikten önce de Kartal’da bahçıvanken, seferberlikten sonra da bahçıvan kalmaya devam ederken, ağalar seferberlikten önce ağaydılar, seferberlikten sonra ağa olmaya devam ettiler. Toprak ağalığının üst ve alt yapıdaki etkisi devrim sürecinde kırılamadığı gibi hâlâ sürmektedir.
Atatürk’ün toprak sorununu çözmeye çalıştığını biliyoruz. Ancak nesnel açıdan bunun olanağı var mıydı? Bunu önemli bir not olarak düşmek isterim. Çünkü Emperyalizm Çağı’nda artık burjuvazinin önderlik ettiği devrimlerden feodalizmin tasfiyesi çıkmaz. Bu nedenle, 1923 Devrimimiz, MDD’nin toprak devrimi ile ilgili hedeflerini karşılayamadığı için yarım kaldı. Aslında bu milletleşmenin de tamamlanamamasına yol açtı. Her ne kadar Altı Ok Programı bunu hedeflese de, devrimin sonucu üzerinde, devrimin önderlik ve ittifaklarının karakteri meselesi belirleyici oldu. Biz sosyalistler demokratik devrimi tamamlayacağız. Bunu millî burjuvazi gibi çıkarı emperyalizmle çatışan tüm millî sınıflarla beraber yapacağız.
Burada partinin önemi ve öncelikli görevi ortaya çıkıyor. Parti esas olarak, işçi sınıfını kamu emekçilerini ve köylülüğü örgütleyerek diğer tüm millî sınıfları bünyesinde birleştirebilir.
DEVRİMCİ PARTİ
Partinin örgütlenme modeli burada ortaya çıkıyor. Partinin dayanacağı sınıflar da, üyeleri de doğal olarak devrimin ihtiyaç duyduğu sınıfların bileşkesi olacaktır. Bu sınıfların öncülerini partide örgütleyerek, görev vererek, fabrikalarda, köylerde, mahallelerde, kitle örgütlerinde örgütlenerek devrime önderlik edecek bir devrimci çekirdek yaratılabilir. İşte parti, önümüzdeki dönemde bu modele sarılarak ve bu modele uygun çalışma tarzının kazanımlarıyla devrime önderlik edebilir. “Tarih bize bu görevi verecek”, “tarihin pususunda pusuya yattık” gibi söylemler ancak böyle bir örgüt yaratıldığında anlamlıdır. Tarih kimseye “olması gereken budur” diye devrim yapma görevi vermez. Partinin ulaştığı güç düzeyi sonucu belirleyecektir. Vatan Partisi kadrolarıyla ve programıyla bunu yapmaya açık ara en yakın olan örgüttür. Bununla birlikte kitle örgütlerinde çalışmayı birinci hedef olarak ele almalıdır.
DEVRİMCİNİN VE PARTİNİN TURNUSOL KÂĞIDI
Bir, devrimcinin mutlaka partisi olacak ve görev alacaktır, çünkü vatan sevgisi ciddiyet ister, hobi değildir; partisiz ve görevsiz devrimci olunamaz. Kendinden menkul “devrimciler” sistemin el üstünde tuttuğu “devrimcilerdir.” Medyada örneklerini her gün görmekteyiz.
İki, parti, devrimden menfaati olan sınıfları birleştirir. Burada önder sınıf elbette işçi sınıfıdır ve parti işçi sınıfını, kamu emekçilerini ve köylüyü örgütlemeyi baş hedef yapar. Parti başka türlü üretimden gelen güce sahip olamaz ve diğer millî sınıflara güven veremez.
Üç, parti örgütleri bölgesel ve çevresel sorunları iş edinmelidir. Örneğin İstanbul’da Kuzey Ormanları, Validebağ Korusu, Haydarpaşa, Galataport vb. gibi kentsel talan sorunlarının içinde ve önünde olmalıdır.
Dört, partide parti içi demokrasi ve parti hukuku her şeyin üzerinde olmalıdır. Devrimci öncüleri partide program ve tüzük bir arada tutar. Tüzük, partide çalışan, görev yapan herkesin üzerinde olmalı ve eşit uygulanmalıdır. Örneğin bir parti yöneticisi veya üyesi “başka partiye oy verdim” diyorsa kim olduğuna bakılmaksızın tüzük işletilmelidir
Beş, parti de devrimci de disiplinlidir. Üyeler halk içinde kendi kafasını değil partinin kafasını omuzları üzerinde taşımalıdır ancak Parti içi fikir mücadelesinde herkes kendisi olursa Parti gelişir. Vatan Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek’in 13 Haziran 2013’te gazetemizde yayımlanan “Yenilik önereni ağaca mı asmalı?” makalesi hoş duygular yarattığı için değil içselleştirmek için tekrar tekrar okunmalı, uygulanmalı ve tüm parti örgütlerinde büyütülerek asılmalıdır.
.....Maalesef cihazım kaydetmediği için Aydınlık’ta yayımlayamadığım bir söyleşide, “sosyalist” solun önemli önderlerinden biri “Merkez ülkelerde yapılacak devrim (zayıflayacakları için) bizim gibi ülkeleri olumlu etkileyecektir” anlamına gelen sözler söylemişti. Bu acınacak bir durumdur, çünkü hâlâ Fransa gibi ülkelerde olacak “devrimi” ülkemizde bekleyenler ve yarar umanlar var.
Sosyalist Devrim ve Milli Demokratik Devrim arasındaki farklar ve daha önemlisi her bir devrim için gerekli zemin bugün yeterince bilinmediğinden, gençlerde “sosyalizm” vurgusu gönülleri okşuyor. Meseleyi ileride bu açıdan da tartışmak yerinde olacaktır.
Aydınlık’ta konuya ilişkin yayımlanan makalelerde neredeyse köylülerden hiç söz edilmiyor. “Köylülerin bir bölümü işçileşmiştir, sayıca azalmıştır” gibi görüşler var. Bunlar doğrudur ama ülkemizde hem ortadan kaldırılması gereken aşiret ilişkileri hem de bunun ekonomisi var. Bu nedenle bir sınıf olarak köylü ve onun talepleri hem aydınlanma hem de Cumhuriyet açısından Millî Demokratik Devrim’in kapsamındadır ve devrimimizin dayanacağı bir sınıftır.
Ezilen milletlerin ülkeleri, dört beş yüz yıl önceki burjuva demokratik devrimlerin serbestçe kendi mecrasında aktığı ülkeler gibi değildir. Bu nedenle 1640 İngiliz Devrimi ile başlayan burjuva demokratik devrimlerin önderleri bugün Demokratik Devrim’e önderlik edemez. Burjuva demokratik devrimlere burjuvazi önderlik ederken, bugün, millî burjuvazi bu devrimin sadece müttefiki olabilir.
- Türkiye’de feodalizm tasfiye edilmiş midir?
MDD’nin kırsal yerlerde yaşayan insanlarımızı çağdaşlaşma, Ortaçağ gericiliğinden kurtarma, toprağa kavuşturma, söz konusu Ortaçağ asalaklarının halk üzerindeki her türlü psikolojik ve sosyal baskısından kurtarma diye bir sorunu yok mudur? Atatürk’ün “Türkiye şeyhler, dervişler, müritler mensuplar ülkesi olamaz” hedefine ulaşılmış mıdır? Bir defa her şeyden önce, köylüyü özgürleştirerek Cumhuriyet’in insan tipine yaraşır hale getirmek diye bir sorun hâlâ vardır. Bu nedenle, köylüler MDD’nin dayanacağı sınıfsal güçlerinden ikincisidir. Feodalizmi sadece ekonomik temelleriyle değil, tüm üst yapı kurumlarıyla, tüm bağımlılık ilişkileriyle yıkmak diye bir sorunumuz var.
İşçi sınıfı önderliğinde, köylünün de bir müttefik olduğu bütün millî sınıflar devrimin sınıfsal dayanaklarıdır. İşçiler ve millî burjuvazi arasında sorunlar vardır, olmaması düşünülemez. Milli burjuvazi ve işçi sınıfı arasında sınıfsal rekabetle birlikte ortak düşman olan emperyalizme karşı birlikte olma zorunluluğu vardır. Bununla birlikte köylü ve toprak ağası arasında bu durum Kurtuluş Savaşı’nda olduğu gibi artık konusu değildir. Ağalık bütün kurumlarıyla, dayandığı aşiret ilişkileriyle tasfiye edilmelidir. Millî burjuvazi açısından durum elbette farklıdır. Ancak son otuz yıla baktığımızda millî burjuvazinin iri temsilcileri ellerindeki işletmeleri her sektörde yabancı rakiplerine kaptırmıştır. İlaç endüstrisinde Deva, Biyofarma ve Fako gibi örnekler ilk akla gelenlerdir. Eczacıbaşı ise ilaçtan neredeyse çekilmiştir. Bankacılık sektöründeki hazin durumu hepimiz biliyoruz. Diğer işkollarında da durum farklı değildir. Zaten, devletin elindeki işletmeleri sattığı yerde, tek tek millî sermayedarın işletmeleri ellerinde tutmalarını beklemek saflık olmasa da iyi niyetten ibarettir. Dolayısıyla ülkemizde millî burjuvazinin iri temsilcileri düşmanıyla çatışmadan ekonomik alanı terk etmeyi tercih etmiş bulunuyor. Elbette bir dönem Anadolu Kaplanları olarak ünlenen orta ve küçük ölçekli bir millî sınıf hâlâ vardır ama bu sınıf, işçi sınıfının, kamu emekçilerinin ve köylülerin örgütlendiği güçlü bir parti inşa edilmeden kazanılamaz. Çünkü bu sınıf karakteri gereği yanında kendisini güvende hissedeceği bir güç görmek ister.
VATAN VE DEVRİM
Bizim 1923 Devrimimiz, karma ekonominin yaratılması, halkçılık vb. gibi önemli nedenlerle klasik bir burjuva demokratik devrimden ileri ama sonuçları itibariyle MDD’nin hedeflerinden geride kaldı. Vatan savunması ekseninde devrimimiz yapılmış ve çıkarı devrimden yana tüm sınıfları birleştirmiş, hatta feodal beyler de devrim safında yer almıştır. Bu Atatürk’ün başarısıdır. Ancak bu ittifak aynı zamanda demokratik devrimin hedeflerine ulaşmasını da engellemiştir. Nazım Hikmet’in ünlü dizeleridir, hepimiz biliriz, “Kartallı Kazım” seferberlikten önce de Kartal’da bahçıvanken, seferberlikten sonra da bahçıvan kalmaya devam ederken, ağalar seferberlikten önce ağaydılar, seferberlikten sonra ağa olmaya devam ettiler. Toprak ağalığının üst ve alt yapıdaki etkisi devrim sürecinde kırılamadığı gibi hâlâ sürmektedir.
Atatürk’ün toprak sorununu çözmeye çalıştığını biliyoruz. Ancak nesnel açıdan bunun olanağı var mıydı? Bunu önemli bir not olarak düşmek isterim. Çünkü Emperyalizm Çağı’nda artık burjuvazinin önderlik ettiği devrimlerden feodalizmin tasfiyesi çıkmaz. Bu nedenle, 1923 Devrimimiz, MDD’nin toprak devrimi ile ilgili hedeflerini karşılayamadığı için yarım kaldı. Aslında bu milletleşmenin de tamamlanamamasına yol açtı. Her ne kadar Altı Ok Programı bunu hedeflese de, devrimin sonucu üzerinde, devrimin önderlik ve ittifaklarının karakteri meselesi belirleyici oldu. Biz sosyalistler demokratik devrimi tamamlayacağız. Bunu millî burjuvazi gibi çıkarı emperyalizmle çatışan tüm millî sınıflarla beraber yapacağız.
Burada partinin önemi ve öncelikli görevi ortaya çıkıyor. Parti esas olarak, işçi sınıfını kamu emekçilerini ve köylülüğü örgütleyerek diğer tüm millî sınıfları bünyesinde birleştirebilir.
DEVRİMCİ PARTİ
Partinin örgütlenme modeli burada ortaya çıkıyor. Partinin dayanacağı sınıflar da, üyeleri de doğal olarak devrimin ihtiyaç duyduğu sınıfların bileşkesi olacaktır. Bu sınıfların öncülerini partide örgütleyerek, görev vererek, fabrikalarda, köylerde, mahallelerde, kitle örgütlerinde örgütlenerek devrime önderlik edecek bir devrimci çekirdek yaratılabilir. İşte parti, önümüzdeki dönemde bu modele sarılarak ve bu modele uygun çalışma tarzının kazanımlarıyla devrime önderlik edebilir. “Tarih bize bu görevi verecek”, “tarihin pususunda pusuya yattık” gibi söylemler ancak böyle bir örgüt yaratıldığında anlamlıdır. Tarih kimseye “olması gereken budur” diye devrim yapma görevi vermez. Partinin ulaştığı güç düzeyi sonucu belirleyecektir. Vatan Partisi kadrolarıyla ve programıyla bunu yapmaya açık ara en yakın olan örgüttür. Bununla birlikte kitle örgütlerinde çalışmayı birinci hedef olarak ele almalıdır.
DEVRİMCİNİN VE PARTİNİN TURNUSOL KÂĞIDI
Bir, devrimcinin mutlaka partisi olacak ve görev alacaktır, çünkü vatan sevgisi ciddiyet ister, hobi değildir; partisiz ve görevsiz devrimci olunamaz. Kendinden menkul “devrimciler” sistemin el üstünde tuttuğu “devrimcilerdir.” Medyada örneklerini her gün görmekteyiz.
İki, parti, devrimden menfaati olan sınıfları birleştirir. Burada önder sınıf elbette işçi sınıfıdır ve parti işçi sınıfını, kamu emekçilerini ve köylüyü örgütlemeyi baş hedef yapar. Parti başka türlü üretimden gelen güce sahip olamaz ve diğer millî sınıflara güven veremez.
Üç, parti örgütleri bölgesel ve çevresel sorunları iş edinmelidir. Örneğin İstanbul’da Kuzey Ormanları, Validebağ Korusu, Haydarpaşa, Galataport vb. gibi kentsel talan sorunlarının içinde ve önünde olmalıdır.
Dört, partide parti içi demokrasi ve parti hukuku her şeyin üzerinde olmalıdır. Devrimci öncüleri partide program ve tüzük bir arada tutar. Tüzük, partide çalışan, görev yapan herkesin üzerinde olmalı ve eşit uygulanmalıdır. Örneğin bir parti yöneticisi veya üyesi “başka partiye oy verdim” diyorsa kim olduğuna bakılmaksızın tüzük işletilmelidir
Beş, parti de devrimci de disiplinlidir. Üyeler halk içinde kendi kafasını değil partinin kafasını omuzları üzerinde taşımalıdır ancak Parti içi fikir mücadelesinde herkes kendisi olursa Parti gelişir. Vatan Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek’in 13 Haziran 2013’te gazetemizde yayımlanan “Yenilik önereni ağaca mı asmalı?” makalesi hoş duygular yarattığı için değil içselleştirmek için tekrar tekrar okunmalı, uygulanmalı ve tüm parti örgütlerinde büyütülerek asılmalıdır.
Bu yazı 23 Temmuz 2015 tarihinde Aydınlık Gazetesi'nde yayımlanmıştır
Yorumlar
Yorum Gönder